In Joure wordt een CoderDojo georganiseerd door de bibiotheek. Ik ben daar sinds vorig jaar aan verbonden als vrijwilliger om kinderen te helpen om te leren programmeren. Vrijdag 19 januari was er weer een bijeenkomst en hebben we met 10 kinderen geprogrammeerd in Scratch (https://scratch.mit.edu/).
Het was weer een fantastische middag! Het is een voorrecht om leergierige kinderen te helpen! het zijn net sponzen, hoe meer je aandraagt; hoe meer ze opnemen en direct kunnen toepassen. Ook op het gebied van programmeren. In Scratch worden alle basis concepten van een programmeer-omgeving aangeboden in kant-en-klare blokjes. Het is eigenlijk een mooie aPAAS!
Tijdens de bijeenkomst moest ik denken aan de discussie die nu aan de gang is over de citizen developer en ook over low- en no-coding platforms. Is deze omgeving nu een coding, een low-coding of een no-coding omgeving?
In mijn optiek is dit een volwaardige no-coding omgeving; immers, er is een drag-and-drop functie om bouwstenen te combineren (waarbij niet passende bouwstenen ook “niet aan elkaar geklikt kunnen worden). De bouwstenen hebben zelfs een kleurcodering om aan te geven wat voor type bouwsteen het is. Je kunt geen type fouten maken en kunt fijn experimenteren met de beschikbare bouwstenen.
En dan naar de citizen developer; in mijn ogen zijn deze kinderen de citizen developers van de toekomst. Niet ieder van deze kinderen zal een hard-core developer worden maar het merendeel van deze kinderen zal eraan gewend zijn om middels een visuele omgeving toepassingen voor zichzelf of zijn team te maken. Het zou leuk zijn als Scratch ook uitgebreid zou kunnen worden met opslag functies voor data. Op die manier zouden ook eenvoudige administratieve programma’s gemaakt kunnen worden in deze leuke uitdagende omgeving.